Wygnanie z raju

Chodziłeś po dolinach i ogrodach

Najdoskonalszy swego władcy twór

Kwiatowy pył osiadał ci na stopach

Twarz chłodził tresowany wiatr

Zwierzęta grzały cię puszystą sierścią

W źrenicy tańczył strumieni błysk

A w zamian za to tylko posłuszeństwo

Uległość wobec Pana

Więcej nic

Tylko pokora wobec bezwzględnego nieba

Miłość do tego tylko co potrzeba

A ja nie mogłam bezczynnością żyć upojną

I zrobiłam to czego nie wolno

Zrobiłaś - to się daje odczuć

Kaleczę sobie palce na kamieniach

A plecy jeszcze czują Archanioła miecz

I płaczesz idąc w dół po zboczu

U mojej szyi płaczesz ze zmęczenia

I nie masz nawet sił na starcie brudnych łez

Dałam ci rozkosz

Dałaś ból

Dałam ci dumę

I wstyd

Więc powiedz po co jeszcze każesz mi iść z sobą

Skoro nie cierpisz mnie i drwisz?

Utraciłem raj

Więc po bezdrożach pójdziesz nie czekając cudu

Utraciłem raj

I będziesz walczył o każdy życia dzień

Utraciłem raj

Na próżno czekać będziesz końca swoich trudów

Utraciłem raj

Nie będziesz miał nikogo oprócz mnie

utraciłam raj

Do końca nie zapomnę ci tej winy

Utraciłam raj

Będziesz cierpiała razem ze mną licząc dni

Utraciłam raj

I będę bił cię będę krzywdził bez przyczyny

Utraciłam raj

Jesteś słabością moją więc mi dodaj sił

Pomóż mi przejść przez strumień

rękę daj

Utraciliśmy

Utraciliśmy

Utraciliśmy

Raj